گرامافون

گرامافون پرکاربردترین دستگاه برای پخش صدای ضبط‌شده از دههٔ ۱۸۷۰ تا دههٔ ۱۹۸۰ میلادی بود. اواخر عصر ناصری به ایران آمد و آن را در آن زمان دستگاه «حافظ‌الصّوت» یا «حبس‌الصّوت» می‌خواندند و می‌نوشتند

گرامافون یا آوانگار اختراع توماس ادیسون بود. یک فونوگراف با دستگاه‌های مدرن و مجهز کنونی بسیار متفاوت است. با این حال، از اصول فنیِ مشترکی پیروی می‌کنند؛ یعنی اصول ضبط کردن صدا همان است که در زمان ادیسون بود.

صدا، خواه از دهان انسان بر آید و خواه از آلات موسیقی، همه در هوا ارتعاش‌هایی پدیدمی‌آورند. برای ضبط صدا باید بتوان که آن ارتعاش‌ها را بر رو چیزی ثبت کرد.

برای این کار چند چیز لازم است:

۱) یک لوله که مانند میکروفون در برابر دهان قرار می‌گیرد تا ارتعاش‌های صوتی بتوانند در آن جمع شوند و عبور کنند.

۲) یک صفحه گردان که به راحتی و نرمی بر جای خود می‌لغزد.

۳) یک سوزن یا چیز ی شبیه به آن. البته این سوزن و صفحه گردان هر دو در انتهای «لوله» قرار می‌گیرند.

۴) یک صفحه مومی و نرم که بر روی «صفحهٔ گردان» نشسته، در زیر یک سوزن پیوسته می‌چرخد.

برای سفارش طرح و رنگ دلخواه از طریق راه های ارتباطی زیر اقدام بفرمایید:

پنچره چت سایت

  AlazArt.ir

 09037806804

بسته بندی

محصول داخل جعبه چوبی و پاکت های دوستدار طبیعت خدمتتان ارسال میگردد

زمان آماده سازی و ارسال

تمامی محصولات چوبی آلاز دست ساز بوده و با توجه به نظرات و خواسته های شما عزیزان ساخته خواهند شد

بنابراین زمان ارسال بین 10 الی 15 روز متغییر خواهد بود